Radegonda Kunst & Keramiek

Het is moeilijk uit te leggen hoe het creatieve proces in het hoofd van een kunstenaar ontstaat. Hoe het van een klein zaadje, een gedachte, een zin, een idee uitgroeit naar een totaal plaatje.
Als ik daar met andere kunstenaars over praat, lijkt het alsof het voor iedereen een ander proces is. Een proces wat /dat/waar/waardoor/waarom/waarvoor/welke/een verhaal volgt naar aanleiding van eigen historie.
Dat maakt het proces ook juist interessant. Mijn kunst is dus een baksel/creatie van mijn verleden. Wat/wie ik ben, is wat ik maak idee/filosofie . Misschien de reden waarom kunstenaars zo graag met elkaar filosoferen ? Dat is wat ik ervaar in ieder geval.

Gisteren hebben we in ieder geval zalig gefilosofeerd met ons drieën. Op onze verlaten finca heeft Pim een auto. Dus Pim is King. Altijd makkelijker om naar het dorp te gaan met de auto van Pim, dat is 15 minuten. Zelf gaan is dus wandelen 50 minuten, en dan moet je ook nog 50 minuten terug…boodschappen doen duurt minimaal 20 corona- minuten, dus dat is 2 uur tijd, nog maar te zwijgen over het sjouwen met die boodschappen.
Dus Pim rijdt met veel liefde naar de supermarkt, wij gaven hem een etentje terug vandaag.

Natuurlijk hebben we daar zelf ook plezier van. Alles is dus win/win. Pim rijdt met plezier, wij rijden met plezier mee. Pim gaat graag uit eten, goed tafelen, goed glas wijn, alles erop en eraan. Dat geldt ook voor Ems en Gonn, dus nemen we Pim graag mee als onze eregast. Rode wijn? natuurlijk Pim, binnen zitten ipv buiten, jawel Mijnheer. De rode wijn was top, hoewel ik, en Ems ook eigenlijk, witte wijn liefhebbers zijn. Het was zalig rustig binnen, fijne stoelen, meteen de bediening bij je, terwijl ik eigenlijk liever buiten zou zitten als eerste keuze, Ems ook eigenijk. Zo zie je, dat toegeven soms ook in je eigen voordeel kan zijn. Hoewel mijn keuze van het eten, opeens iedereens keuze werd, dat dan weer wel 🙂
Naderhand wilde ik nog even “de winkel van Sinkel (NL) of de 100 Yen shop (JAP) of de 1dollar store (US) of de herkenbare Spaanse ” we have all”-shop in. We hadden namelijk een paar dingen nodig. Van mijn vroegere tijd `(leven) in Spanje kende ik nog de shops volgestouwd met alles wat je maar kan voorstellen. Kom binnen met een vraag en ze hebben het. Zo een had ik er ontdekt in het pitoreske, oh zo kleine Aracena. Ik wilde graag een badlaken, zo een sauna/turkse/kleinopvouwbare. Ik met mijn vertaalmachine naar binnen. Eigenlijk was hij gesloten. Maar als er dan 3 van die witneuzen met blauwe ogen aankomen, natuurlijk gingen de lichten weer aan 😉 Die handdoek, nee die had hij niet, wel andere. Ah nee, dan kon hij mij niet helpen.
Ems was mee naar binnen gegaan, keek ondertussen haar ogen uit. Stel je voor, een winkel met rijen van amper een meter breed, 3 meter hoog waar je ongeveer zijlings doorheen stapt, bommetjevol met attributen.
“wow hij heeft spuitbussen met verf! die zochten we nog!” riep Ems enthousiast . Ondertussen gebaarde hij mij om rond te wandelen, de slimmerik, dan zou ik vast wel iets vinden wat ik wilde. Natuurlijk lukte dat makkelijk, spuitflessen om zelf te vullen met ml aanduiding!, componentenlijm! katoen! Ook Ems had haar gading gevonden, dus samen voor een kleine 20 euro armer, hij rijker en blijer, gingen we tevreden naar ons kopje koffie ter afsluiting van het middagje Aracena.

Om dit allemaal te laten bezinken na onze terugkomst op de finca, namen we een duik in het zwembad, even poedelen, lang nakletsen op de rand. Een dag met weinig praktijk, maar veel inspiratie en fragmenten herinneringen die niemand ons meer afneemt. Het is fijn om soms win/win situaties te kunnen hebben, daar wordt iedereen blij van. Een auto en een belofte , een etentje en een paar vierkante meters, dat kan een dag worden om nooit meer te vergeten.

(foto: Pim Trooster)

Als je op residentie bent, werk je met andere kunstenaars samen in een ruimte. Soms logeer je ook in hetzelfde gebouw, met dezelfde keuken en gedeelde badkamer(s).
Hier op de finca hebben we het geluk ieder ons eigen ruimte te hebben om te wonen. We werken wel in een heel groot atelier, ieder in een andere hoek.
Gelukkig kunnen we goed met elkaar overweg en geven we elkaar de ruimte met werken.

Het atelier is een soort grote prachtige loods. Hoog met daarin hoge ramen waar prachtig licht door valt. Er zijn twee grote deuropeningen waardoor de natuur in al haar pracht naar binnen komt. Ondanks dat het 29 graden is gemiddeld overdag, is het zeker niet te warm in “ons” atelier.
Ieder begint zo op zijn eigen tempo te werken, Ems begint de dag meestal in haar studio met wat bewerkingen en/of bloemen zoeken voor haar project. Ze vriest bloemen in en maakt daar stillevens, en foto’s van. Deze bewerkt ze later weer met beschilderingen. Woorden doen natuurlijk te kort aan haar prachtige kunstwerken.
Pim is een ochtendmens en late avond mens. Pim maakt prachtig grote schilderijen op doek, maar kan ook geen mooi stuk hout laten liggen om dat te bewerken.

Zo inspireren we elkaar ook, door elkaars werk af en toe te bekijken, eerlijk commentaar te geven of tips en tools door te spelen. Pim kocht de laatste restjes doek uit een lokaal winkeltje maar dacht dat hij te veel had. Daarom kocht ik wat van hem over, omdat het zo handig werkt met het uitrollen, handmatig, van kleiplakken. Ik dacht, als het doek vuil genoeg is, en ik klaar ben met het maken van mijn kleiproject pak ik de schilderskwast ook wel om zo een groot, niet ingeraamd doek te bewerken.

Zo geschiede en maakte ik hier buiten verwachting toch ook een schilderij. Ik heb nog een doek liggen, en ga er zeker nog eens mee aan de slag, benieuwd wat daar dan uit gaat komen. Maar eerst foto’s bewerken…..mijn grote hobby..(not)

(Foto:Pim Trooster)

Arteventura is een Artist in Residence plek in de Sierra de Aracena en Picos de Aroche. Dit is een prachtig natuurgebied met bergen en bossen in het Zuid-Westen van Spanje.

Arteventura is opgezet door Hilde van Gorp (B) en haar man Peter. In 2016 verlieten ze België en kochten een Finca die na jaren verbouwen, gemeentebezoeken voor vergunningen, kastje-muur en volhouden is geworden tot een prachtige plek voor kunstenaars.
Het ligt tussen de plaatsjes Corteconcepción en Aracena en enkel te bereiken via een 3,5 km hobbelig pad vol met stenen, gaten en bochten en zand. Maar langs deze weg begint al de schoonheid die je stil laat worden.
Onderaan de berg betreedt je de finca door een hek, de hele finca is omheind om de schapen, geiten en zwijnen van buren buiten te houden, maar een wild zwijn of een groep herten laat zich er in ieder geval niet door tegenhouden.
Op de finca is een groot atelier met een woonruimte voor 2 kunstenaars. Verder op de berg staan twee prachtige, eenvoudige studio’s met een mooi uitzicht. Ook hier kan ieder een kunstenaar in verblijven. Helemaal bovenop de berg is het privé eigendom van Hilde en Peter, maar ook daar is iedereen van harte welkom.
De finca ligt prachtig, maar door de ligging zijn er geen voorzieningen als water, stroom, gas, of internet. Het leven hier is dus “off grid”.
Alles wordt voorzien door zonnepanelen dus lang geen zon, ook geen elektriciteit. Geen licht of stroom dus. Je leert er spaarzaam, of eerder doordacht mee om te gaan. Koken of douchen gaat op gas, ieder huisje heeft zijn gasfles aangesloten dus een lange douche, nee, dat wil je ook niet. Het water komt uit de berg zelf en wordt gezuiverd door stenen. Hierdoor gebruik je enkel plantaardige middelen om te kuisen, je te wassen met natuurzeep en de afwas maar een keer per dag te doen, met de hand uiteraard, zonder te veel water te verspillen.
Internet komt van routers en satelliet ontvangsten, maar door slechte ontvangst is lang niet overal op de finca telefoonbereik, en internet is er sporadisch.
Dat geeft nog wel eens problemen, en op de momenten dat het er wel is, zoals nu voelt dat aan als een klein feestje waar je in zeer korte tijd zo intens mogelijk van moet genieten.
Dus tijd om te stoppen met schrijven en snel eens mijn mail te checken:-) Hopelijk morgen meer.

(Foto: Ems)

18 mei 2021, en ik verblijf nu 17 dagen in Corteconcepción in Spanje.

Voor een kunstenaar is niets zo fijn om ongestoord door te kunnen werken aan een kunstproject. Voor mij heeft het altijd prettig gewerkt om dit op een rustige plek te doen, waar ik ongestoord kan doorwerken, in de uren die ik graag wil.
Stoppen met werken omdat je cursisten les hebben, stoppen omdat er ook eten op tafel moet komen voor je gezin zijn, hoe graag ik die momenten ook heb in mijn leven, zijn helaas voor het kunstproces storende factoren.
Residentie is daarvoor een zalige uitkomst. Werken op tijdstippen die jou uitkomen, doorgaan tot je er genoeg van hebt, niet werken en rusten op tijdstippen die mij het beste uitkomen, zalig!
En daarom ben ik deze hele maand mei op residentie in Spanje. Arteventura is een Finca, liggende op een berg in de buurt van het plaatsje Aracena. Een klein typisch Spaans dorpje met witte huisjes, een pleintje waar kleine cafés aanliggen. Waar je in de ochtend een goede kop koffie kunt drinken met geroosterd brood en tomaat met olijfolie. Voor de echte waaghalzen rasp je daar eerst een teentje knoflook op uit. Ik ben graag zo een waaghals.
Voor je in Aracena bent, moet je wel de berg afstappen, een stoffig zandweggetje van 3,5 km waaraan andere finca’s liggen afwandelen, maar 50 minuten later ben je in het plaatsje voor die welverdiende koffie en wat boodschappen.

17 dagen werk ik nu aan mijn project “Fragments”, en het vlot prima, maar alles heeft zo zijn beperkingen als je afgelegen woont en werkt. Ik kan mijn ideeën uitwerken en vormgeven, en geniet van de omgeving en de twee andere kunstenaars die hier verblijven.
Mocht je meer willen weten over mijn verblijf hier, blijf dan zeker de aankomende dagen lezen. Ik vertel je er graag meer over.
Radegonda

(Foto: Pim Trooster)